monumenta.ch > Alanus de Insulis > Alanus de Insulis, De planctu naturae, p1, De superfluitate ciborum.
Alanus de Insulis, De planctu naturae, ..., , De superfluo potu. <<<     >>> De avaritia.

De superfluitate ciborum.

1  Nec solum praetaxata potus cupiditas, verum etiam, cibi plerosque canina inescat aviditas, quorum voluptates inordinatae, cogitationes inconcinnae, novos sibi cibi somniant apparatus. 2  Qui dum exactori quotidianum escae debitum nimis abundanter exsolvunt, exactor superabundans suo cogitur reddere debitori. 3  Isti, quidquid possident, in arca stomachi thesaurisant. 4  Et quamvis illud commissum non rubigo corrosionis dente demordeat, nec vel peculantis furis sophisma subripiat, ipsum tamen decoquentis caloris latrocinio turpiori, turpius evanescit. 5  Isti, bursam ad nummorum vomitum, arcam pecuniarum invitant ad nauseam, ut exactori stomacho possint accuratius adulari. 6  Interius ventrem ciborum locupletant divitiis, exterius in nuda et pura positi paupertate. 7  Haec pestilentia etiam non vulgari humilitate contenta, profundius progreditur ad praelatos, qui salmones et lucios, caeterosque pisces aequipollenti generositate praesignes, variis decoctionum cruciatos martyriis, baptizandi adulterantes officium, sacri piperis fonte baptizant, ut ex tali baptismate baptizati, multiformis saporis gratiam consequantur. 8  In eadem mensa terrestre animal piperis inundatione submergitur, piscis natat in pipere, avis eiusdem viscositate ligatur: dumque tot animalium genera uno ventris ergastulantur in carcere, aquatile animal secum terrestre, aeriumque genus in eodem sepulcro tumulari miratur. 9  Quibus si detur licentia exeundi, egressuris vix portae sufficit amplitudo. 10  Hae praefatae pestes pontem faciunt, per quem ad luxuriae lupanaria pervenitur. 11  Hae sunt introductiones per quas quis furandi artem ingreditur. 12  Hae morbos pariunt, seminant paupertates. 13  Hae sunt nutrices discordiae, sorores insaniae, intemperantiae matres, immunditiae venatrices. 14  Per has, humanum genus modestiae limites excedit, temperantiae 306 frena postponit, castitatis sigilla confringit, meae largitionis gratiam non attendit. 15  Cum enim mea largitas tot hominibus fercula procuret, tot fercula copiosa compluat, ipsi tamen gratiae ingrati, nimis illicite licitis abutentes, frena gulae laxantes, dum comedendi mensuras excedunt, lineas potationis in infinitum extendunt; qui palata salsorum seducentes acumine, ut saepe et multum bibant, saepius sitire coguntur.
bnf1821.73